The Participle

The participle คือ verb and adjecitve คือทำหน้าที่ คลายกริยา และคุณศัพท์ แบ่งเป็น

1.Present Participle คือกริยา เติม ing เป็นตัวแทนการกระทำ ที่ยังไม่เสร็จสมบูรณ์ เช่น

1.We met a girl carrying a basket of flowers.
2.Loudly knocking at the gate, he demanded admission.
3.The child thinking all was safe, attempted to cross the road.
4.He rushed into the field, and foremost fighting fell.

2.Past participle เป็นตัวแทนการกระทำที่สำเสร็จแล้ว เช่น

Blinded by a dust storm, they fell into disorder.
Deceived by his friends, he lost all hope.
Time misspent is time lost.
Driven by hunger, he stole a piece of bread.
We saw a few treees laded with fruit.

3.Perfect Participle เป็นตัวแทนการกระทำที่เสร็จแล้ว เช่น

Having rested, we continued our journey.

Uses of the Participle การใช้

1.ใช้สำหรับ
*Present Continuous เช่น

I am loving. I was loving . I shall be loving.

*The Perfect Tense

I have loved. I had loved. I shall have loved.

*The passive voice

I am loved. I was loved. I shall be loved.

2.ใช้ขยายคำนามหรือ คำสรรพนามเช่น

A rolling stone gathers no moss.
His tatttered coat needs mending.
A lost opportunity never returns.

The man seems worried.
He kept me waiting.

The weather being fine, I went out.
Mary having arrived, we were freed from anxiety.
Weather permitting, there will be a garden party at Government House tomorrow.
The sea being smooth, we went for sail.