The Infinitive

The infinitive คือ Verb-Noun คือคำที่ทำหน้าที่ได้ทั้ง กริยา และคำนาม

1. รูปโดยปกติของ infinitive คือ กริยาที่มี To นำหน้า เช่น

1. To err is human.

2. Birds love to sing.

3. To respect our parents is our duty.

4. He refused to obey the orders.

5.Many men desire to make money quickly.


2. infinitive ถ้าตามหลังคำกริยาเหล่านี้ (bid, let, make, need, dare, se, hear) ไม่ต้องมี To นำหน้าเช่น

Bid him go there.

I bade him go.

Let him sit there.

I will not let you go.

Make him stand.

I made him run.

We need not go today.

We need not wait.

You dare not do it.

I saw him do it.

I heard him cry.

3.infinitive ตามหลังคำกริยาเหล่านี้ (shall, will:do ,did; should, would; may, might; must, can , could) ไม่มี to นำหน้า เช่น

You shall do it.= You will be compelled to do it.

I will pay = I am determined to day.

He may go = He is at liberty to go. or He is permitted to go.

You must go = You are commanded to go.

I can swim= I am able to swim.

4.infinitive ตามหลังคำเหล่านี้ (had better, had rather, would rather, sooner than, rather than )ไม่ต้องมี to นำหน้า เช่น

You had better ask permission.

I had rather play than work.

I would rather die than suffer so.

Uses of infinitive การใช้

1.ใช้เป็นประธานของประโยคเช่น

To fine fault is easy.

To err is human.

To reign is worth ambition.

2.ใช้เป็นกรรมของกริยาเช่น

I do not mean to read.

He likes to play cards.

3.ใช้เป็น ส่วนสมบูรณ์ เช่น

Her greatest pleaslure is to sing.

His custom is to ride daily.


4. ใช้เป็นกรรมของบุพบท เช่น

He had no choice but(=except) to obey.

The speaker is about to begin.


5.ใช้เป็นส่วนสมบูรณ์ของกรรมเช่น

I saw him go.